مشورت در سازمان های ایرانی چگونه است؟

موضوعی پیش آمده است و قرار است در مورد آن مشورت کنند، لذا همه به جلسه دعوت شده اند موضوع در جلسه مطرح و نظرخواهی میشود هرکسی نظر خود را اعلام می کند. نظرات بررسی و به بحث گذاشته میشوند بحث بالا گرفته و هرکسی از نظر خود با تعصب دفاع میکند، در نهایت نظرات به رای گذاشته شده و یک راهکار انتخاب میشود و به عنوان نتیجه نهایی جلسه اعلام و به اجرایی شدن آن تاکید میگردد.

بعد از جلسه مشورت در سازمان

حالا بعد از جلسه حدس بزنید چه اتفاقی رخ میدهد؟ حتما همه در این وضعیت بوده اید و خوب میدانید چه می شود…

بله حدستان درست است موافقین همه خندان و خوشحال تلاششان را برای اجرا نمودن راهکار انجام میدهند اما مخالفین و آنهایی که نظرشان پذیرفته نشده هنوز بیرون جلسه درحال غر زدن و توضیح و تفسیر نظر خود هستند و اینکه این راهکار پذیرفته شده شکست میخورد و من میدانم این راهش نیست و …

در حین اجرا

اینجا یکی از رفتارهای ناپسند ما شروع میشود در فرآیند اجرا تا میتوانیم بصورت نامحسوس و گاهی ناخودآگاه کارشکنی میکنیم سنگ اندازی میکنیم و هرکاری انجام میدهیم که در نهایت آن راهکار به نتیجه نرسد. شاید فکر کنید اینطور نیست اما نگاهی به رفتارهای مخالفین بعد از شکست راهکار بیندازید…

کافی است راهکار اعلامی به نتیجه دلخواه نرسد تازه مخالفین شروع میکنند به بیان جملاتی نظیر، من از اول مخالف بودم ، چقدر گفتم اینکار را نکنید، نظر من بهتر بود، من میدانستم این روش غلط است و … و تا میتوانند موضوع را سوژه کرده و با آب و تاب تمام به اثبات خود می پردازند در این میان این سازمان است که چوب این رفتارهای ناپسند را می خورد.

فکر میکنم همه ما به طریقی چه در زندگی شخصی و اجتماعی و چه در محیط کار با این موضوع برخورد کرده ایم و رفتارهایی از این دست را به خوبی دیده و می شناسیم. دلیل اینچنین رفتارهایی ضعف فرهنگی ما در کار تیمی و فرهنگ مشاوره و مشورت در سازمان و زندگی است. هنوز به خوبی نمیدانیم چرا مشورت میکنیم. چرا مشاوره میگیریم. چرا جلسات مشاوره در سازمان برگزار می شود. چرا در جلسات مشاوره سازمانی رای گیری میکنیم. چرا نظریه های مختلف به بحث گذاشته میشوند. هنوز یاد نگرفته ایم از نظرات مثبت دیگران حمایت کنیم. فرهنگ مشورت سازمانی در ایران ضعیف است.

 

[message_box bg_color=”rgb(234, 234, 234)” text_color=”light” padding=”25″] [ux_text text_color=”rgb(148, 32, 115)”]

حتما بخوانید: انواع تصمیم گیری در مدیریت [/ux_text] [/message_box]

 

نقش مشورت در سازمان

عملکرد و برخورد صحیح در اینگونه شرایط بسیار حائز اهمیت است ما حق داریم در جلسات اینچنینی تمام تلاش خود را بکنیم که از نظریه خود دفاع کرده و تمام جوانب را برای حضار تشریح کنیم اما باید از بزرگنمایی و  دروغ بپرهیزیم و جواب تمام سوالات گروه را شفاف و صادقانه بدهیم. در صورتی که نظر ما پذیرفته شد که بهتر اما اگر پذیرفته نشد جبهه گیری نکنیم. به نظر جمع احترام بگذاریم. پذیرفته نشدن نظر ما دلیلی بر ضعیف بودن افکار و بی سواد بودن ما نیست. دلیلی بر  دشمنی بقیه با ما نیست فقط به نظر گروه راهکار دیگری مناسب این شرایط بوده است همین.

ما باید بعد از خروج از جلسه راهکار پذیرفته شده در جلسه را به عنوان راهکار نهایی با کمال میل پذیرفته و تلاش کنیم که به نحو عالی به نتیجه برسد. در میانه راه هم هر زمان ضعفی در کار دیدیم  با هدف رفع نقص و نه اثبات خود آنرا به اطلاع گروه برسانیم. باید این را خوب درک کنیم که در صورت به نتیجه زسیدن راهکار گروه آنرا انجام داده است و ماهم جزیی از آن گروه هستیم و موفقیت برای همه ماست.

این موضوع یکی از نکات مهمی است که شما باید به سهم خود درآن به درستی رفتار نمایید و در صورتی که در پست مدیریت هستید این موضوع را جدی گرفته و به پرسنل تحت مدیریت خود نیز آنرا آموزش داده تا در اجرای تصمیمات موفق باشید و فرهنگ مشورت در سازمان و مشورت سازمانی را جاری و قدرتمند کنید.

 من بارها دیده ام که:

در جلسات مشاوره در سازمان تصمیمی گرفته شده است و بعد از اینکه به نتیجه نرسیده است متاسفانه خود مدیر هم در جلسه اعلام نموده که من مخالف این قضیه بودم و باقی ماجرا…

مواظب باشید به هیچ وجه این ضعف از شما سر نزند

مطالب زیر را هم مطالعه نمایید